Pewnego dnia cesarz rozkazał diakonowi Wawrzyńcowi przynieść skarby Kościoła myśląc ,że przyniesie pieniądze i kosztowności. Ale mąż Boży powraca po pwenym czasie z grupą ubogich mówiąc : „To są skarby Kościoła”. Ile kamieni odrzuconych, niekiedy oddalonych okazują się cennymi perłami ludzkości . Ile istnień odsuniętych stało się kamieniem węgielnym naszego społeczeństwa. Mario, w wieku dwudziestu lat miał wypadek samochodowy i został przykuty do wózka inwalidzkiego. Dziś jest wspaniałym ojcem ,króry cieszy się z potomstwa od ponad trzydziestu lat mimo wielu trudności. Nigdy się nie użalał z powodu swojej niepełnosprawności ,ale sam stał się wychowawcą wielu młodych poprzez dzielenie się z ubogimi. Carla, od dziecka z powodu choroby zwyrodnienia żyje w stanie wegetatywnym ,przykuta do łóżka. Ona też stała się uczniem Chrystusa ,poprzez codzienną modlitwę dla dobra ludzkości. Ze swojego pokoju, w pozycji leżącej z rękoma wzniesionymi ku niebu modli się nieustannie o pokój na ziemi . Myślę o ponad stu osobach z syndromem Downa, dzieci i dorosłych ,którzy żyją we wspólnocie papieża Jana XXIII, i swoją życzliwością ,uporem,chęcią do życia w środowiskach do których uczęszczają :szkoły, zakłady pracy, grupy modlitewne wzruszją swoją słodkością nawet najtrwardsze serca i obdarzają je uczuciem miłości.
Myślę, o dzieciach w każdej szerokości geograficznej, niezależnie od narodowości, koloru skóry , o noworodkach króe mają wielką potrzebę by być kochanym z całkowitym oddaniem rodzicielskim ,czy też o dziadkach oddających się bezgranicznie dla swoich pociech dla ich rozwoju. Dzisiejszy światpodąża po tych kruchych kamieniach, często odrzuconych ,mających jednak niezastąpioną wartość w skalaniu rozdartego społeczeństwa, pełnego gwałtu, żądnego władzy. Jednostki najsłabsze są nam najbardziej potrzebne i powinny być traktowane z należytym honorem. Jedność gatunku ludzkiego powróci ,zaczynając od ostatnich, którzy są dramatycznym znakiem społeczeństwa opartego na zysku , rozdartego swoim narcystycznym bytem.
Nowy człowiek, Jezus Chrystus, przypomina nam ,że osoba ludzka ma być centrum rzeczywistości w której żyjemy ze swoją godnością, swoim pięknem i relacjami międzyludzkimi. Jego miłość do dzieci i ubogich, upodobanie dla cierpiących i opuszczonych jest miarą pedagogiki Bożej względem człowieka .Jest otwarciem dla zrodzenia nowego nieba i ziemi.
Giovanni Ramonda
Responsabile Generale Associazione Comunità Papa Giovanni XXIII
fondata da don Oreste Benzi
Traduzione: Jarek Buchta
